Gigolo

Single zijn is niet dramatisch. Ik bedoel, er zijn allemaal chicklits vol met happy singles, maar raar genoeg eindigen ze bijna altijd met een vinden van een man. Maakt een man nou altijd zoveel gelukkiger dan alleen zijn?

Ik ben al een paar jaartjes single en ik moet eerlijk zijn dat ik er niets aan mis. Aan die man. Ik kan alles delen met mijn vriendinnen, mijn moeder, mijn vader, mijn baas op het werk (ik heb een schat van een baas; maar dat terzijde)...

Het enige wat ik niet kan delen is seks. Ik zal er heel eerlijk en open in zijn. Ik hou van seks, maar zonder man is er echt niet zo veel aan. Ik ben geen type die een man oppikt voor een one night stand. Bovendien weet je niet wat je allemaal oploopt van die man. Straks draagt ie een enge ziekte met zich mee en dat heb ik echt niet over voor een lekkere wilde nacht. Bovendien kan die lekkere wilde nacht ook nog eens erg tegenvallen wanneer het een man is die er niets van kan ofzo. Dat kun je niet inschatten aan het biertje wat hij drinkt of de kleding die hij draagt.

En ik ga ook geen vriend nemen zodat ik seks kan hebben.

Ik heb wel eens gelezen dat je in een goede relatie, zowel fysiek, emotioneel, mentaal als spiritueel een band moet hebben. Dat hoop ik ook ooit te vinden. Het klinkt me geweldig in de oren. Maar wat doe ik in de tussentijd met mezelf en mijn verlangens naar intimiteit en passie?

Begrijp me niet verkeerd, maar ik heb ook mijn behoeftes.

Laatst heb ik gegoogled naar een gigolo. Niet zozeer uit noodzaak, maar uit interesse. Eerst kwam ik uit op een site met allemaal foto's van penissen. Bah... Dat zoek ik niet. Dat kun je beter een dildo kopen ofzo. Scheelt je een hoop geld en je kan er, als ik dat van anderen begrepen hebt, nog jaaaarenlang plezier van hebben. Je eigen permanente Tarzan in bed.

Maar ik zoek geen ruige seks. Ik zoek geborgenheid. Intimiteit. Aangeraakt worden.

Toen kwam ik bij de site van David. Ook een gigolo, maar één die claimt dat intimiteit belangrijker is. Dat als je hem niet mag, je gewoon weer weg kan gaan. Ik voelde mezelf gewoon twijfelen om hem te mailen. Ik bedoel er is geen vooruitzicht op een vriendje, maar wel een verlangen naar intimiteit. Intimiteit die ik niet denk te kunnen vinden bij een Tarzan of hoe al die dingen ook mogen heten.

Ik twijfel en schaam me kapot. Ik twijfel en stuur hem een mail....

Wordt vervolgd... Of niet... Ik twijfel...

Even voorstellen

Voorstellen.

Dat is wel zo netjes bij een nieuwe weblog. Aangenaam. Ik ben Brunetta. Nieuw, verrassend en  benieuwd. Ik ben een twintiger. Single. Thuiswonend en op zoek naar mezelf.

Mensen verwachten van alles. Of ik verwacht dat mensen veel van mij verwachten. Ik woon nog thuis en voor iemand van mijn leeftijd is dat niet te verwachten. Lijkt het. Ik zelf heb het prima naar mijn zin thuis en mijn moeder heeft het ook prima naar haar zin met mij. Alleen mijn omgeving kennelijk niet. Die willen weten of ik niet gelukkiger ben op mezelf. Of met een vriendje. Of ik nooit wil trouwen. Kinderen krijgen.

Natuurlijk wil ik dat allemaal wel. Ooit. Eens. Maar niet met de eerste de beste. Ik kan prima alleen zijn en heb totaal geen gebrek aan contacten om me heen. Bovendien wil ik alleen maar een HIPpe vent.

HIP, dat moet ik even uitleggen, is eigenlijk iets wat ik met mijn vriendinnen, Babs en Greetje, deel. Babs is net als ik een happy single met een stil verlangen naar een man. Ze is sociaal, knuffelig en hardstikke gezellig, maar als het op mannen aankomt rent ze liever de andere kant op. Een vorige relatie heeft haar zo de das omgedaan dat haar vertrouwen in mannen erg laag is. Dus al wil een man alleen complimentje maken, zie ik haar al angstig kijken waar de nooduitgangen zijn...

Greetje is naast mijn vriendin, een collega van me (ik werk op de klantenservice van een bank; niet de Fortis of de DSB gelukkig, we zijn niet omgevallen). Greetje is gelukkig getrouwd met een man die ik stiekem een hele grote eikel vind. Stiekem, want ik blijf heel beschaafd en aardig als hij erbij is, maar hij helaas niet. Bob is lomp, maakt rare opmerkingen die grappig horen te zijn en is bovendien erg ziek, waardoor ik het op mijn beurt erg lomp vind om lomp tegen hem te zijn. Maar anyway, terug naar Greetje. Greetje is een schat van een mens en tegelijk een echte controle freak. Te gek als je een weekendje weggaat samen, zij regelt alles, betaalt alles, zoekt alles uit. Ik hoef alleen nog maar mee te gaan... :)

Anyway, op een avond zaten we met zijn drietjes tijdens een etentje te praten over mannen. Babs en ik over dat we wel een leuke man willen, maar niet de eerste de beste. Of alleen een man om niet alleen te zijn. Bovendien vroeg ik me af of mannen me wel leuk kunnen vinden. Ik ben niet lelijk, niet dik, niet dom, maar ook geen topmodel met een perfect lichaam en alles. "Ben je nou helemaal gek" reageerde Greetje, "Je gaat je niet afvragen of al die mannen jou zien staan, het gaat erom dat jij weet wat je wilt. Je wilt toch niet zomaar een man? Dan wordt het tijd dat je niet zo afhankelijk doet en zelf gaat kijken. Welke drie eigenschappen vind je belangrijk in een man?"

Zo is HIP ontstaan. Humor, Intelligentie en Passie. Samen lachen, samen praten, samen genieten van elkaar, onze hobby's en ons leven. Babs kon zelf haar verlanglijstje niet terugbrengen drie, dus is zij op zoek naar een man met SPEK. Een Sociale, Passievolle, Eerlijke Knuffelbeer. Greetje zoekt in een man LIK: Liefheid, Intelligentie en Kookkunsten. Ze zegt dat te hebben gevonden in Bob. Babs en ik keken elkaar alleen maar aan. De kookkunsten snap ik nog wel, maar de andere twee eigenschappen houdt hij wel erg goed verborgen. Wij vinden bob eerder KIL.

Nou ja, in ieder geval is de HIPpe man nog niet in mijn leven verschenen, niet op een wit paard, niet met de trein, niet eens lopend. Of ik ben natuurlijk zo'n doos die 'm helemaal niet ziet. En dat hij dan al meerdere keren langs me heen is gelopen. Maar ik zou niet weten waar... Op het werk? Bij mijn vriendenkringetje? Bij mijn tarotgroepje?

Ik weet het niet. We zien het wel.

Het leven is te mooi om te zoeken naar. Ik vind het mooie al in het leven zelf.